Formy

Formy to ściśle zdefiniowane cykle technik, trenowane w celu doskonalenia ich wykonania i połączenia w ciąg ruchu. Ving Tsun zawiera dwie podstawowe formy i trzecią, której założeniem jest jak poradzić sobie w sytuacji gdy powstał błąd wynikający nie z błędnej techniki lecz z nietypowych, trudnych działań przeciwnika, przeciwników.

Siu Lim Tao - w tłumaczeniu „Mała myśl”, „Mała Idea”. Myślenie o technikach, trajektoriach ruchu, wytwarzaniu i kontroli siły wzmacnianiu mięśni, stawów, ścięgien .Zrozumieniu idei zawartych w danej formie, które przekazuje sifu bezpośrednio na treningu. Więcej informacji można znaleźć w książce pt. „Ving Tsun Kuen”autorstwa, Sifu Janusza Szymankiewicza i moim lekkim wkładem.

Chum Kiu - w tłumaczeniu „szukanie mostu”, czyli jak zbliżyć się do przeciwnika i co robić w bliskim dystansie. Druga forma jest rozwinięciem formy pierwszej. Uczy podstawowych kroków, obrotów. O ile w SLT uczymy się generować siłę w pozycji statycznej to w ChK następuje wyzwalanie siły poprzez skoordynowanie całego ciała. Występują tu podstawowe koncepcje systemowe, które tworzą jedną całość z pozostałymi formami. Aby lepiej rozumieć techniki drugiej formy, uczona jest już na tym etapie forma Mok Yan Chong- w tłumaczeniu „drewniany manekin”, tylko trzy sekcje, które stanowią uzupełnienie technik, koncepcji,zasad, zawartych w dwóch podstawowych formach. Kolejnym etapem w rozwoju, poznaniu i zrozumieniu technik VTK, jest opanowanie formy

Bill Jee - w tłumaczeniu „przebijające palce”. Nazwa jest nieco myląca, jest to raczej przenośnia, którą należy rozumieć: „jak uciec”, „jak przeżyć”. W formie tej występują techniki i koncepcje nieco odmiennie wykonywane np: gdy mamy uszkodzoną rękę, gdy zostało się uderzonym, gdy jest kilku przeciwników itp. Uzupełnieniem tej formy jest dalsza część formy „drewnianego manekina”, to jest kolejnych pięć sekcji.

Chi Sao - w tłumaczeniu „złączone ręce”, dzieli się na kilka etapów szkolenia.

Dan Chi Sao - czyli trening jednej ręki, uczeń pozanaje na etapie pierwszej formy SLT. Są tu ataki i bloki ćwiczone w ustalonym porządku, liczy się tu precyzja i dokładność wykonania.

Poon Chi Sao - oznacza przetaczanie rąk, jest kolejnym etapem szkolenia na poziomie drugiej formy ChK. Na tym etapie obejmuje: naukę poruszania, timing, naukę poszczególnych sekcji, ćwiczenia Chi Kuk czyli kopnięć, łączenie technik ręcznych i nożnych w ustalonych kombinacjach, końcowym etapem jest wolne chi sao, które ćwiczy się w wolnej przestrzeni, a następnie na belce gdzie poruszamy się tylko w dwóch kierunkach. Dla zaawansowanych trening chi sao przeprowadza się na stole, gdzie jest ograniczona przestrzeń, wymusza walkę w zwarciu, nie wolno spaść ze stołu.

Lap sao- technika kontrolującej lub przechwytującej ręki. Ćwiczenie to jest uczone na poziomie drugiej formy. Techniki lap sao wykonuje się jako ciągłe i z czasem przechodzące jedno w drugie w dowolnej kolejności. Istotą treningu lap sao jest jedność całego ciała.

Lat sao jeet jin - ciągła siła do przodu, rozwijamy tę siłę już na poziomie pierwszej formy i ćwiczeń w parach dostosowanych do tej formy. Trening siły jeet jin jest bardzo istotny w systemie walki VT, kształtuje prace umysłu to jest nastawienie do przodu w kierunku ciała przeciwnika .Innymi słowy praca umysłu to jego potencjał .

Lok Dim Boon Kwun -forma długiej tyczki lub 6 i 1/2 techniki kija .Naukę posługiwania się kijem rozpoczynamy w trakcie poznawania drugiej formy Ch.K.Trening kijem wymaga od ćwiczącego dużej koncentracji uwagi ,dokładności, precyzji w technikach ataku i obrony.

Bart Cham Dao - osiem metod walki krótkimi mieczami. Techniki posługiwania się mieczami rozpoczynamy praktycznie po opanowaniu całego systemu walki. Wynika to z przesunięcia siły z łokci do nadgarstków.Wcześniejszy trening mógłby doprowadzić do nieprawidłowości w technikach ręcznych.W treningu parą krótkich mieczy należy zwrócić uwagę na koncentracje , dokładność, precyzje, a w szczególności na koordynacje pracy rąk z resztą ciała zgodnie z zasadą – dao sao hup jeet – jedność ciała i broni .

Więcej informacji na temat metody walki teoretycznej Ving Tsun Kuen można uzyskać z książki o tym samym tytule autorstwa Janusza Szymankiewicza.

Podsumowując, system walki Ving Tsun Kuen jest systemem kompletnym , można dostrzec powiązania miedzy formami ręcznymi z bronią jak i wszystkimi technikami zawartymi w manekinach.Można porównać to do puzzli , gdzie układamy każdy fragment po kolei i powoli dostrzegamy cały obraz.Analogicznie jest w systemie Ving Tsun.Każda forma to fragment całości ,którą dostrzec możemy na końcu drogi VT. Aby to zrozumieć należy połączyć teorie z praktyką. VT wymaga tego z uwagi na Chi sao, które wyrabia czucie sił działających na ciało. Walki z dystansu , umiejętność zbliżania się do przeciwnika w celu nawiązania kontaktu z rekami przeciwnika by zaatakować ciało. Timing, patrzenie, obserwowanie, kontrola oddechu, energia itd. wszystkie te umiejętności nabywamy podczas praktycznego treningu Ving Tsun Kuen .